METTIS

METTIS

quae primitus Divodurum, postea nomine gentiscuius caput erat, Mediomatrici dicta erat, vocari coepit circa A. C. 400. urbs Galliae Belgicae insignis, hodieque Episcopatu, Trevirensi Metropoli subiectô, inclita. In Notit. enim veter. Civitas Mediomatricorum, i. e. Mettis, reperitur. In Notit. Imperii Roman. Procurator Gynaecei Augustoduni translati Metis, h. e. Augustodunum translati Divoduro, aut certe Divodurum translati Augustoduno. Ibidem invenitur Procurator Gynaecei Iuvarensis rei privatae, Meti translatae Anhelas. Nec non inter Legiones Pseudocomitatenses, intra Gallias cum I. V. Magistro Equitum Galliarum consistentes, numeratur prima Flavia Metis, i. e. legio Pseudo-comitatensis prima Flavia, quae praesidet Mettis. Ita enim pletumque scribitur. Ad Saliae et Mosellae confluentes sita est, de qua sic Venant. Fortunatus l. 3. Carm. 15. ad Villicum Episcopum Metrensem.

Gurgite caeruleô pelagus Mosella relaxat,

Et movet ingentes molliter amnis aquas.

Hinc dextra de parte fluit, qua Salia fertur,

Flumine sed fluctus pauperiore trahit.

Hic ubi perspicuis Musellam cursibus intrat.

Alterius vires implet et ipse perit.

Hôc Mettis fundata locô, speciosa, coruscans,

Piscibus obsessum gaudet utrumque latus.

Urbs munita nimis, quam cingit murus et amnis etc.

Unde male Paulo Diacono Foriuliensi, a Metio quodam Romano urbis appellationem gratis deducenti, et Gallico nomini Latinam originem vindicanti, per unicum t. sctibitur. Treviris, Metropoli eius, praeponit Amm. Marcellin. l. 15. et 17. Aimoino ac Hugoni Floriacensi, inter urbes belgicae provinciaeinclytas, quarta ponitur. Caput est agri Mettensis, Gall. le pays Messin, German. Mettingow dicti, ipsa Mets Gallis Germanisque vocatur, Ab es Ecclesiasticam cantilenam dictam esse Mettensem vel Metiscam, German. Mette, discimus e vita Caroli M. Reliqua vide in voce Divodurum; ut et in voce Metis.